Naukowcy zbadali, dlaczego psy tak dużo machają ogonami. Dwa wnioski

Każdy właściciel psa rozumie, co oznacza, gdy ich pupil merda ogonem. Nie wiadomo jednak, dlaczego udomowione czworonogi robią to znacznie częściej niż inne psowate, a także w jaki sposób wypracowały ten nawyk. Naukowcy mają na ten temat dwie teorie.

Czwórka specjalistów z holenderskiego Instytutu Psycholingwistyki Maxa Plancka połączyła siły w celu wyjaśnienia zagadki psiego merdania ogonem. Wspólnie przeanalizowali ponad 100 badań dotyczących tego zagadnienia, co skłoniło ich do wyciągnięcia dwóch wniosków. Przedstawili je w artykule opublikowanym na łamach czasopisma "Biology Letters".

Dlaczego psy machają ogonami? Naukowcy mają teorie

Oba wyjaśnienia zakładają, że psy "nauczyły" się machać ogonami częściej niż ich biologiczni kuzyni w wyniku trwającego od tysięcy lat procesu udomawiania ich przez człowieka.

ZOBACZ: Najstarszy pies świata nie był najstarszy? Tytuł zawieszony

Pierwsza hipoteza zakłada, że machanie ogonem u psów jest efektem ewolucji, wytworzonym "jako produkt uboczny selekcji innych cech, takich jak uległość i posłuszeństwo". W procesie udomawiania czworonogów zmianom uległy ich liczne cechy fizyczne, jak wielkość czaszki, zębów, czy klapnięte uszy. Merdający ogon miałby być jedną z form ewolucji.

Druga teoria mówi, że to zachowanie mogło być "bezpośrednio wyselekcjonowane przez ludzi". Badania wskazują, że ludzie mogli celowo dobierać do hodowli psy, które częściej merdały ogonami, ponieważ nasze mózgi preferują "rytmiczne bodźce". W ten sposób rozmnażane były psy z większą skłonnością do machania ogonem, a cecha ta się utrwalała.

Na koniec autorzy badania podkreślają, że wyniki ich analizy stanowią jedynie teorię. Choć merdanie ogonem przez psy jest zachowaniem powszechnym, to jednak wciąż jest słabo zbadane. Dlatego, aby uzyskać pewną odpowiedź, należy przeprowadzić znacznie więcej badań na ten temat.

WIDEO: Dramatyczne lądowanie w Stambule. Podwozie nie wysunęło się