Zbyt mało tego pierwiastka i ryzyko demencji u seniorów rośnie

Coraz więcej badań naukowych dowodzi, że niedobór magnezu wpływa na rozwój chorób neurodegeneracyjnych, takich jak demencja. W miarę starzenia się organizmu poziom tego minerału często spada, a niedobór może nieść ze sobą poważne konsekwencje dla mózgu. Obniża go też np. częste picie kawy. Jaką funkcję pełni magnez w układzie nerwowym?
Magnez bierze udział w ponad 300 reakcjach enzymatycznych w organizmie. Ma znaczenie dla:
- prawidłowego funkcjonowania mięśni i układu sercowo-naczyniowego
- metabolizmu glukozy i insuliny
- produkcji energii (ATP)
- stabilności DNA i RNA
Jednak szczególną rolę odgrywa w układzie nerwowym. Wspomaga przewodnictwo nerwowe, uczestniczy w syntezie neuroprzekaźników, a także wpływa na plastyczność synaptyczną, a więc zdolność mózgu do uczenia się i adaptacji.
Związek między poziomem magnezu a ryzykiem demencji
Coraz więcej dowodów naukowych łączy niedobór magnezu z rozwojem chorób neurodegeneracyjnych.
Jak wykazały prace analityczne z 2024 roku, przeprowadzone pod kierownictwem Veer Patel z Lake Erie College of Osteopathic Medicine w Stanach Zjednoczonych, magnez odgrywa priorytetową rolę w utrzymaniu i regulacji zachowań neurobiologicznych, ponieważ zmniejsza obciążenie oksydacyjne i łagodzi stan zapalny odpowiadające za rozwój schorzeń neurodegeneracyjnych. Ponadto, sprzyja zachowaniu integralności neuronów.
ZOBACZ: Tak zaczyna się Alzheimer u seniorów. Łatwo zignorować objawy
Z kolei naukowcy z Uniwersytetu Medycznego Guilin w Chinach oraz Beijing University Third Hospital w Chinach zaobserwowali, że magnez hamuje przeciążenie wapniem i zatrzymuje wręcz rozwój choroby Alzheimera poprzez zablokowanie aktywacji receptorów N-metylo-D-asparaginianu, co powstrzymuje nadmierną aktywność neuronów. Naukowcy postawili odważną tezę, że równowaga magnezowa w organizmie jest elementem w zapobieganiu pogorszeniu funkcji poznawczych i rozwoju demencji.
Starzejący się mózg potrzebuje magnezu
Z wiekiem zdolność organizmu do wchłaniania i magazynowania magnezu maleje. Jest to konsekwencją m.in. zaburzonego wchłaniania jelitowego na skutek zmian w śluzówce oraz częstych niedoborów witaminy D. Zwiększa się też jego wydalanie wraz z moczem, do czego doprowadzają obniżone funkcje nerek oraz zmniejszona reabsorpcja kanalikowa (zdolność do zwrotnego wchłaniania wody).
ZOBACZ: Tych trzech rzeczy używasz codziennie. Kryją najgroźniejsze bakterie
Co więcej, osoby starsze często chorują na cukrzycę typu 2. To zaburzenie metaboliczne zwiększa wydalanie magnezu z moczem (diureza osmotyczna związana z glukozą w moczu), a oporność na insulinę upośledza transport magnezu do komórek.
Kiedy warto rozważyć suplementację?
Zalecane dzienne spożycie magnezu (RDA), zgodnie z zaleceniami Narodowego Instytutu Zdrowia Publicznego - Państwowego Zakładu Higieny, zależne jest od płci i wieku:
- mężczyźni w wieku od 51 roku życia - 420 mg
- kobiety w wieku od 51 roku życia - 320 mg
Tymczasem średnie dzienne spożycie w przypadku mężczyzn w podeszłym wieku wynosi 350 mg, a u kobiet - 265 mg. W obu przypadkach są to wartości znacznie poniżej normy i najczęściej wymagają uzupełnienia poprzez rozpoczęcie suplementacji lub przyjmowania leków (wedle wskazań lekarza).
ZOBACZ: Te dwa soki wspierają zdrowie seniora. Zaskakujące skutki spożywania
Najlepiej przyswajalne są organiczne sole magnezu, które cechuje dobra rozpuszczalność i wysoka biodostępność
- cytrynian magnezu,
- mleczan i taurynian magnezu,
- glicynian magnezu.
Nie warto natomiast sięgać po suplementy z tlenkiem magnezu. Jest on często stosowany w tanich preparatach, ale ma bardzo niską przyswajalność (poniżej 5 proc.).
Co zaburza wchłanianie magnezu?
Wchłanianie magnezu zaburza jego łączenie z niektórymi składnikami diety lub przyjmowanymi lekami:
- kofeina i alkohol - zwiększają wydalanie magnezu wraz z moczem
- nadmiar wapnia i fosforanów - konkurują z magnezem o wchłanianie
- fityniany i szczawiany - wiążą magnez i utrudniają jego wykorzystanie,
- leki, które wywołują nadmierną utratę magnezu przez nerki lub zaburzają jego wchłanianie: diuretyki, inhibitory pompy protonowej, antybiotyki aminoglikozydowe